czwartek, 31 lipca 2014

Re re kum kum bęc! Worek na buty!

Ech, no dobra. Znów coś uszyłam :) Tym razem niezbędne wyposażenie prawdziwego przedszkolaka! Worek na buty :) I coby miał tego worka kto pilnować: naszyłam Pana Misia! To prezent na piąte urodziny mojej siostrzenicy. Dziś wysłałam pocztą. Myślicie, że się spodoba? A na zdjęciu mój Miś z dzieciństwa. Dostałam go dawno temu od Babci, przyjechał ze mną na studia i został już na stałe! :p







Sznureczki z jednej strony są podwinięte tak, by w ferworze porannej zmiany butów nie "wpadły" do środka tunelu ;)




Misia naszyłam najpierw na sztywnym materiale, a dopiero potem trafił na worek. 







W końcu wykorzystałam stopkę do obszywania dziurek na guziki. Sprytne wykończenie otworów w tunelu ;)
















Obowiązkowo: mucha! :)




I dzwoneczki! Gdyby Pan Miś się zagubił, będzie mógł zadzwonić i dzieci szybko go znajdą :) 







Muffinka na szczęście ;)




Paski są tak uszyte, że worek można nosić jak plecak: na ramionach.




Taki worek Proszę Państwa :)


Już sierpień! W sumie cieszę się na myśl powrotu do pracy. Przygotowuję się do zajęć i obmyślam szkolny plan działania :) Od września poprowadzę koło rękodzielnicze, na którym dzieci w szpitalu (bo tam pracuję) będą mogły spróbować własnych sił z maszyną do szycia! 


Do tej pory tworzyliśmy z tkanin kolorowe obrazy, wyklejając skrawkami materiału sztywne kartki. Prawdziwe szycie, to dopiero będzie przygoda!


wtorek, 29 lipca 2014

Komu torbę, komu podróż?

Przyznaję: oszalałam! Oszalałam na punkcie szycia dwustronnych toreb! Jak już raz załapałam, o co w tym chodzi, to nie mogło skończyć się na jednej :) No i uszyłam cztery! W tym miesiącu nadrobiłam szyciowe zaległości, poduczyłam się wielu rzeczy i zaplanowałam kolejne projekty. Równo 26 sierpnia minie rok odkąd wygrałam maszynę do szycia w konkursie Łucznika. KLIK Wtedy jeszcze nawet do głowy mi nie przyszło prowadzenie bloga, ledwo udało mi się nawlec nitkę górną i wyciągnąć dolną :D A teraz szyję coraz więcej i stało się to już na pewno moją pasją. Tak więc 26 sierpnia z pewnością będę świętować! :D Z tej okazji przygotowałam dla Was konkurs, w którym nagrodą będzie jedna z uszytych przeze mnie torebek. Sami wybierzcie, która podoba się Wam najbardziej! Zapraszam do polubienia Pani od plastyki na facebooku, tam znajdziecie wszystkie szczegóły konkursu. Tu natomiast zobaczycie więcej zdjęć.
Wakacje to czas wyjazdów. Uwielbiam podróże, nawet te małe ;) Cały proces przygotowania i pakowania! Choć i spontaniczne, jednodniowe wypady też bywają świetną alternatywą. Wtedy wystarczy wrzucić do torby ciepły sweter (no może nie w czasie takich upałów jak teraz), wodę, przekąski i można ruszać. Na takie wyprawy przyda się więc odpowiednia torba ;) Te poniżej można nosić wedle uznania: są dwustronne, czyli można je wywinąć. Dla ułatwienia i rozróżnienia nadałam im nazwy. Moi Państwo, przed Wami: Australia, Katalonia, Indie i Chile! (ach!) Gdzie chcecie pojechać? :)

TORBA CHILE




















TORBA INDIE















TORBA KATALONIA














TORBA AUSTRALIA















No i która podoba się Wam najbardziej? Zgarnijcie torbę i zabierzcie ją na wakacje ;) ZAPRASZAM! Pani od plastyki na facebooku!

niedziela, 27 lipca 2014

Dress in 50's style!

Pewnego dnia pojawiła się myśl. A że u mnie od myślenia do realizacji niedługa droga, to kiedy tylko nadarzyła się okazja przystąpiłam do działania.

Myśl: sukienka retro

Realizacja: pojęcia nie mam! :p

Etap pierwszy: poszukiwanie materiału.
Wyglądało to tak: przechodziłam obok second handu i pomyślałam: "potrzebuję materiału w kwiaty, ilość ogromna". Weszłam, a on tam leżał! Na samym wierzchu kosza. I kosztował 17 zł! "Czary"-pomyslałam, a zaraz potem przypomniała mi się moja koleżanka, która twierdzi, że jeśli się czegoś bardzo chce, to wystarczy o tym myśleć! (Tak, tak- to o Tobie moja Droga!)

Etap drugi: szukanie wykroju.
Zaczęłam buszowanie po internetach w nadziei, że znajdę wykrój wymarzonej sukienki. Niestety coś zawsze mi nie pasowało: a to dół inny, a to z paskiem, a jak uszyć rękawy... Ach, no i trzeba jechać do centrum i ten wykrój wydrukować... Tak więc, długo nie myślałam: postanowiłam, że zrobię go sama!

Etap trzeci: jak zrobić wykrój?!
Wbrew moim oczekiwaniom, wraz z okrzykiem: "zrobię go sama!" nie spłynęła na mnie wiedza krawiecka wszystkich pokoleń :D Zaczęłam liczyć, nie wiedząc zupełnie, co mi z tego wyjdzie.





Spódnicę z koła już szyłam KLIK więc wiedziałam, że wystarczy zmierzyć obwód talii, a następnie podzielić go przez dwukrotnie pomnożoną liczbę pi. (Matko! Jak to mądrze brzmi!) Jeśli chodzi o górę to był miks: mierzenia siebie, oglądania sukienek z szafy oraz próby sensownego połączenia wszystkich poczynionych obserwacji.

Etap czwarty: tniemy!
Tniemy, ale jeszcze na papierze :) Oto, jak obliczenia zmieniły się w papierową formę:


Kto szył spódnicę z koła, ten wie ile materiału potrzeba! Powiem tak: duuuużo!  I miałam ogromne szczęście, że udało mi się zgarnąć taką ilość za tak małe pieniądze.
W tej sukience starałam się zrobić wszystko to (no może oprócz skoku na bungee), czego jeszcze w swojej krawieckiej karierze nie próbowałam: rękawy, kołnierz, kryty zamek, kieszenie w szwach. I oto, co wyszło! To jak zwykle zdjęcia domowe, ale już niedługo będę mieć dla Was niespodziankę! Aż skaczę z radości! Póki co, cicho sza!